Therapie

Zoals vermeld op de homepage zijn er bij Van Loon Eetstoornistherapie verschillende therapievormen mogelijk en is het onze doelstelling om tijdig passend maatwerk te leveren. Kort gezegd houdt dit in dat we de behandeling, binnen de bestaande mogelijkheden en vooral ook afhankelijk van de wens(en) en behoefte(s) van de client, samen vormgeven.

Wat Van Loon Eetstoornistherapie op dit gebied kan bieden is erg uiteenlopend, maar uiteraard zijn de toe te passen therapievormen wel te vermelden.

Nogmaals: indien nodig of gewenst behoort een combinatie van verschillende therapievormen, of een andere (praktische) invulling van één of meerdere hieronder vermelde therapieën, dus óók tot de mogelijkheden.

Creatieve

Therapie

Voorheen noemden we dit kunstzinnige therapie. Een therapievorm waarin, in tegenstelling tot veel andere therapievormen, niet het praten centraal staat. Door spel/bezigheid of door middel van het uiten van creativiteit, valt de druk van het en om te spreken weg. Voor kinderen is het nog heel vanzelfsprekend om creatief bezig te zijn. Zij leren de wereld en het leven tenslotte kennen, begrijpen en verwerken door zich creatief te uiten. Wat men echter nog niet vaak inziet is dat deze vorm van therapie minstens zo effectief kan zijn voor jongeren en volwassenen. Door creatief bezig te zijn komen we ‘uit ons hoofd’ en gaan we weer meer (door)voelen, wat niet alleen resulteert in het creëren van mooie dingen, maar het leert ons ook dat we zelf invloed hebben op dat wat je vormgeeft en dat dit precies zo werkt met onze gedachten, gevoelens en acties.

Tijdens deze therapie richten we ons voornamelijk op jouw emoties en lichaamsbeleving. De manier waarop iemand zijn of haar lichaam bekijkt, het ervaart en beoordeeld. Dit doen we o.a. door te boetseren met klei, door middel van het maken van een collage of moodboard, schilderen maar ook bijvoorbeeld door een spiegelsessie, die we tevens in de psychomotorische therapie toepassen.

Foto van Ella Jardim / Unsplash

Psychomotorische Therapie

Psychomotorische therapie is een ervaringsgerichte therapie die veel wordt gebruikt binnen de hulpverlening voor mensen met een (beginnende) eetstoornis. We maken in deze therapievorm gebruik van ontspannings- en ademhaling oefeningen en/of energieke fysieke oefeningen door middel van sport en spel. Op deze manier proberen we een verbinding te maken tussen lichaam en geest. Tijdens de psychomotorische therapie kunnen we o.a. gebruik maken van videobeelden, foto’s van vroeger tot nu, maar ook de spiegel is hierin een ontzettend waardevol hulpmiddel.

Later dit jaar zal ik een cursus Rots en Watertrainingen volgen en deze kennis en aangeleerde methodiek z.s.m. toepassen in de daarvoor bestemde behandelingen.

Cognitieve

Gedragstherapie

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van psychotherapie die als doel heeft om de manier van denken en interpreteren, en daarmee tevens bepaalde gevoelens en gedrag, van de client te veranderen. We gaan er in deze therapievorm vanuit dat niet bepaalde situaties, bijvoorbeeld het zien van zijn of haar lichaam in de spiegel of op de weegschaal staan, maar de interpretatie van de omgeschreven situaties leidt tot een negatief gevoel en vervolgens (extreem) lijngedrag. Cliënten zijn geneigd om hun zelfwaardering totaal af te laten hangen van hun gewicht en evaluatie van het uiterlijk en willen daar vervolgens de controle over houden. Voor volledig en blijvend herstel van een eetstoornis moeten deze overgewaardeerde ideeën worden bijgesteld. We doorbreken vicieuze cirkels waarin de meeste cliënten vast zitten.

Tijdens de behandeling houd ik soms letterlijk- en figuurlijk een spiegel voor. Ik pas verschillende soorten gedragstherapeutische technieken toe. Te denken aan o.a. dieetmanagement, copingstrategieën en bijvoorbeeld het aanleren van probleemoplossende vaardigheden. CGT vindt niet alleen in de sessie plaats, maar vooral daarbuiten. ‘Huiswerk’ is dan ook een essentieel onderdeel van deze behandelingsvorm.

Foto van Riccardo Annandale / Unsplash

Systeemtherapie

Een eetstoornis heb je nooit alleen, het heeft namelijk -hoe je het ook wendt of keert- altijd impact op je (directe) omgeving. Juist dáárom is het zo ontzettend belangrijk dat we directe naasten betrekken bij de behandeling. Systeemtherapie is een vorm van psychotherapie. Dit is voornamelijk gericht op de relaties tussen verschillende mensen, te denken aan bijvoorbeeld ‘het gezin’. We bespreken onder andere welke invloed omgevingsfactoren zoals gezinsleden, school, vrienden, religie en cultuur -samen het systeem– hebben op de (beginnende) eetstoornis en daarmee (in)direct op alle betrokkenen. Eveneens komt aan bod wat de (eet)problematiek daadwerkelijk inhoudt en begeleid ik jullie in het stuk hoe met elkaar en de (eet)problematiek om te gaan in jullie systeem.

Het doel van deze therapie is voorkomen dat gezinsleden onbedoeld de psychische symptomen bekrachtigen of juist omgekeerd; namelijk dat de psychische symptomen het systeem, in welke zin van het woord dan ook, ondermijnen. Hiermee proberen we o.a. te voorkomen dat andere gezinsleden, een eventuele partner of vrienden (mentale) problemen en/of klachten ontwikkelen door toedoen van de eetstoornis binnen het systeem.

In het geval van een (beginnende) eetstoornis is het vrijwel altijd wenselijk om deze vorm van therapie te combineren met een andere therapievorm. Dit om ook individueel de nodige stappen te kunnen zetten.

Therapie in de

Moestuin

Tijdens normale psychotherapie probeer je nieuwe inzichten te krijgen door te praten over hoe het met je gaat en waar jij of je omgeving (systeem) zoal tegenaan loopt vanwege de eetstoornis. Bij therapie in de moes- en pluktuin kijk je naar de loop van de natuur, en ook dát geeft je inzichten. In een moestuin gaan we samen de grond bewerken, groente en bloemen zaaien, planten verzorgen en natuurlijk oogsten.

Veel mensen die een eetstoornis hebben, hebben het vertrouwen in zichzelf en de wereld voor een deel verloren. Het idee niet goed genoeg te zijn, of dingen niet te kunnen, zijn veel voorkomende gedachten. Een combinatie van perfectionisme en faalangst. Het is soms een openbaring dat ze iets kunnen laten groeien en dus ook nog steeds in staat zijn om zelf dingen te creëren.

Een wetenschappelijke studie, uitgevoerd door de Britse universiteiten van Westminster en Essex, bewijst dat slechts 30 minuten per week doorbrengen in je tuin al een positief effect heeft op je mentale- en fysieke gezondheid.

In de tuin vinden allerlei processen plaats die vergelijkbaar zijn met ons eigen leven. Denk hierbij aan zaaien, ontkiemen, groeien, bloeien, (af)sluiten en weer sterven. Dit proces herhaalt zich ieder jaar, in de verschillende seizoenen, weer opnieuw. Deze processen vormen een spiegel van het dagelijks leven. Tijdens de therapie wordt een verbinding gelegd tussen de processen van de tuin en die van het menselijk leven, wat zorgt voor waardevolle inzichten en ontspanning.

*Noot: aan de moestuin (en dit idee) wordt nog gewerkt. Derhalve is deze therapievorm, in deze specifieke wijze, (nog) niet in de praktijk toe te passen.

Foto van Thomas Verbruggen / Unsplash